Άσκηση & Πρόληψη
Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η συστηματική και ελεγχόμενη σωματική δραστηριότητα και άσκηση, μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο για καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια.
Η επιστημονική κοινότητα έχει παρατηρήσει μια ραγδαία αύξηση του ποσοστού εμφάνισης των χρόνιων καρδιαγγειακών παθήσεων με μορφή επιδημίας, και καλείται να βρει λύσεις για την αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού. Η άσκηση και η σωματική δραστηριότητα είναι άρρηκτα δεμένες με την σωματική και ψυχική υγεία του ανθρώπου, και σαφώς αποτελεί το ιδανικότερο μέσο πρόληψης και αποκατάστασης των χρόνιων παθήσεων. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η πρόοδος της Ιατρικής Επιστήμης στον τομέα της αντιμετώπισης των καρδιαγγειακών νοσημάτων (CVD), καθώς και των παραγόντων ανάπτυξης που τα προκαλούν, ας ακολουθήσουμε λοιπόν τις συμβουλές τους.
Διεθνείς Οργανισμοί Υγείας και Άσκησης δίνουν συγκεκριμένες οδηγίες για την διαμόρφωση και βελτίωση προγραμμάτων άσκησης, με βάση την Καρδιακή Συχνότητα, όμως η επιστημονική βάση του σχεδιασμού ενός τέτοιου προγράμματος, αντικατοπτρίζεται στην βελτίωση της απόδοσης του ασκούμενου ή την πορεία της υγείας του ασθενούς. Είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε επιστημονικές συμβουλές άσκησης;
Η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων μιας δοκιμασίας επιτρέπει στους Προπονητές Δύναμης και Φυσικής Κατάστασης, να προσδιορίσουν τις παραμέτρους και τα σημεία στα οποία οι ασκούμενοι χρειάζονται βελτίωση. Τα πρωτόκολλα των δοκιμασιών θα πρέπει να μας δίνουν σαφείς κατευθύνσεις σε εργαστηριακό χώρο (εργομετρικές δοκιμασίες), για να μπορούν να αναχθούν σε προπονητική διαδικασία με συνέπια, αξιοπιστία και αντικειμενικότητα.
Η μέτρηση και καταγραφή της Καρδιακής Συχνότητας (Κ.Σ.) για παράδειγμα, μπορεί να μας δώσει σημαντικές πληροφορίες για την κόπωση που προκαλείται κατά την διάρκεια της προπόνησης. Τόσο η αερόβια προπόνηση, όσο και η προπόνηση με αντιστάσεις, επηρεάζουν σχεδόν όλα τα φυσιολογικά συστήματα του οργανισμού και έτσι όλα δείχνουν ότι κάθε ασκούμενος χρειάζεται ένα βασικό επίπεδο καρδιαγγειακής αντοχής για να μπορέσει να βελτιώσει την Μέγιστη Πρόσληψη Οξυγόνου (VO2max), η οποία σχετίζεται με την αύξηση της Μέγιστης Καρδιακής Παροχής και της Αθλητικής επίδοσης. Η Ασφάλεια και Αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων άσκησης είναι μονόδρομος!!!
Η άσκηση ως θεραπεία επιλογής και ως φάρμακο επιλογής συνταγογραφείται /συστήνεται αφού αξιολογηθεί ο ασκούμενος στα πλαίσια ενός ολοκληρωτικού προπονητικού σχεδιασμού. Απαιτείται εξατομίκευση των προγραμμάτων άσκησης στις ανάγκες, τις ικανότητες και τις αδυναμίες του ασκούμενου για την αντιμετώπιση χρόνιων παθήσεων ή απλά για την βελτίωση της φυσικής του κατάστασης και υγείας.
Ως σύστημα που υποστηρίζει την κίνηση, το καρδιο-αναπνευστικό, μεταφέρει οξυγόνο και άλλες απαραίτητες θρεπτικές ουσίες στους ιστούς (μύες). Ο τρόπος που θα επιβαρυνθεί κατά την κίνηση και την άσκηση καθορίζεται από τα χαρακτηριστικά της άσκησης (κίνησης). Μιλάμε λοιπόν για τύπο κίνησης που οδηγεί τους μυς στα αερόβια και όχι μόνο, μονοπάτια του Μεταβολισμού.
Την Καρδιά δεν την γυμνάζει μόνο η αερόβια άσκηση. Σε οποιοδήποτε μοτίβο κίνησης η αρχική φάση αφορά την παραγωγή ενέργειας χωρίς οξυγόνο. Αερόβια είναι η άσκηση κατά την οποία γίνεται καταβολισμός με την χρήση του οξυγόνου. Ως υποστηρικτικό σύστημα το καρδιο-αναπνευστικό καλείται να το στέλνει στους ιστούς επαρκώς. Η υγεία της καρδιάς εξαρτάται από την ποιότητα του αίματος αλλά και από την δραστηριότητά της, όμως η ποιότητα του αίματος και τα ευεργετικά και βλαβερά συστατικά του ρυθμίζονται από την δράση του νευρικού αλλά και ενδοκρινικούς συστήματος (αδένες).
Στον εξατομικευμένο, ολοκληρωτικό σχεδιασμό των προγραμμάτων άσκησης, τα συστήματα που συμμετέχουν στην κίνηση ιεραρχούνται, και μάλιστα αναφέρονται από την εγρήγορση του Νευρικού Συστήματος σε αρχική δράση, και ακολούθως με το Μυο-Σκελετικό, για να ολοκληρωθεί με το Ενδοκρινικό Σύστημα.
Η χειραγώγηση του Ενδοκρινικού Συστήματος και των ορμονών, αποτελεί βασικό εργαλείο όχι μόνο της άσκησης για βελτίωση της απόδοσης, αλλά και της άσκησης ως μέσο θεραπευτικής προσέγγισης. Η προπόνηση αντιστάσεων, η αναερόβια άσκηση και ο καταβολισμούς λιπών κατά την ηρεμία για τις αναβολικές διαδικασίες, την προσαρμογή και την ανάπτυξη των ιστών είναι εξίσου σημαντικοί παράγοντες για την υγεία της καρδιάς, και αυτό απαιτεί ολιστική προσέγγιση του ασκούμενου καθώς και Ολοκληρωτικό Προπονητικό Σχεδιασμό.
REFERENCES
- American College of Sports Medicine. American College of Sports Medicine Position Stand: The recommended quantity and quality of exercise for developing and maintaining cardiorespiratory and muscular fitness, and flexibility in healthy adults. Med Sci Sports Exerc. 1998;30:975–991.
- Bell GJ, Syrotuik D, Martin TP, Burnham R, Quinney HA. Effect of concurrent strength and endurance training on skeletal muscle properties and hormone concentrations in humans. Eur J Appl Physiol. 2000;81:418–427.
- Dudley GA, Djamil R. Incompatibility of endurance- and strength-training modes of exercise. J Appl Physiol. 1985;59:1446–1451.
- Glowacki SP, Martin SE, Maurer A, et al. Effects of resistance, endurance, and concurrent exercise on training outcomes in men. Med Sci Sports Exerc. 2004;36:2119–2127.
- Häkkinen K, Alen M, Kraemer WJ, et al. Neuromuscular adapta-tions during concurrent strength and endurance training versus strength training. Eur J Appl Physiol. 2003;89:42–52.
- Karvonen M, Kentala K, Musta O. The effects of training on heart rate: a longitudinal study. Ann Med Exp Biol Fenn. 1957;35:307–315.
- Morgan DW, Bransford DR, Costill DL, Daniels JT, Howley ET, Krahenbuhl GS. Variation in the aerobic demand of running among trained and untrained subjects. Med Sci Sports Exerc. 1995;27:404–409.
- Reuter BH, Hagerman PS. Aerobic endurance exercise training. In: Baechle TR, Earle RW, editors. Essentials of Strength Training and Conditioning. 3rd ed. Champaign (IL): Human Kinetics; 2008. pp. 489-503.
- Swain DP. Cardiorespiratory exercise prescription. In: Ehrman JK, editor. ACSM’s Resource Manual for Guidelines for Exercise Testing and Prescription. 6th ed. Philadelphia (PA): Lippincott Williams & Wilkins; 2010. pp. 448-462.
- Yamamoto LM, Lopez RM, Klau JF, et al. The effects of resistance training on endurance distance running performance among highly trained runners: a systematic review. J Strength Cond Res. 2008;22:2036–2044.
Αυτές οι πληροφορίες προορίζονται για γενική πληροφόρηση και ενημέρωση του κοινού και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη συμβουλή ιατρού ή άλλου αρμοδίου επαγγελματία υγείας.
